Έπειτα από τα καταστρεπτικά αποτελέσματα στη φετινή ελαιοπαραγωγή με ομόφωνη απόφαση το Δ.Σ. Αποκορώνου διαμαρτύρεται και εντοπίζει τα παρακάτω προβλήματα στο πρόγραμμα συλλογικής καταπολέμησης του δάκου:

1) Ελλιπής χρηματοδότηση. Έως και το έτος 2013 ο Δήμος Αποκορώνου λάμβανε 348.000 + ΦΠΑ για την προστασία των 1.250.000 καταγεγραμμένων δέντρων, σήμερα για τα ίδια δέντρα ο φορέας λαμβάνει 170.000 + ΦΠΑ. Ο αριθμός των δηλωθέντων δέντρων  όπως παρουσιάζονται στις προκηρύξεις των διαγωνισμών την τελευταία δεκαετία παραμένει αμετάβλητος, πράγμα που δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα διότι έχουν προστεθεί νέες καλλιέργειες οι οποίες  δεν αποτυπώνονται. Τα ανωτέρω ποσά αντιστοιχούσαν και αντιστοιχούν για 4 δολωματικούς ψεκασμούς. Το συνολικό ποσό που αντιστοιχεί για κάθε προστατευόμενο δέντρο στο Δήμο Αποκορώνου κυμαίνεται από 0,13 εως 0,18 σεντς (ανάλογα με την περιοχή) για το σύνολο των 4 ψεκασμών. Το ποσό αυτό δεν επαρκεί για ένα ικανοποιητικό μεροκάματο προς τους εργαζόμενους με αποτέλεσμα πολλοί από τους εργαζόμενους να ασκούν πλημμελώς τα καθήκοντα τα οποία έχουν αναλάβει και ταυτόχρονα ο ανάδοχος του έργου να μη δύναται να αξιώνει υπερβολικές απαιτήσεις όσον αφορά την υλοποίηση του έργου από τους εργαζόμενους .
Το δεύτερο πρόβλημα όσον αφορά το οικονομικό σκέλος είναι τα ασφαλιστικά και κυρίως τα φορολογικά θέματα όπου ένα σημαντικό μέρος των αποδοχών επιστρέφει στο Υπουργείο Οικονομικών με αποτέλεσμα οι ήδη λιγοστές αποδοχές   των εργαζομένων στη Δακοκτονία να μειώνονται περεταίρω και για πολλούς εν δυνάμει εργαζομένους να καθίσταται αποτρεπτικό για να αναλάβουν το έργο και πιο συγκεκριμένα για τους νέους αγρότες ειδικού καθεστώτος και για όλους εκείνους που λαμβάνουν αγροτικές επιδοτήσεις. Το γεγονός πρόσθετου εισοδήματος έστω και λίγων εκατοντάδων ευρώ ετησίως  από την εργασία τους στη δακοκτονία  είναι λόγος για το Υπουργείο Οικονομικών και Αγροτικής Ανάπτυξης να τους εξαίρεσαι από τη λήψη της επιδότησης που λαμβάνουν με αποτέλεσμα η δακοκτονία να στερείται των υπηρεσιών από άτομα που έχουν γνώση και εμπειρία στον τομέα αυτό με συνέπεια να αποδυναμώνεται περεταίρω η διαδικασία.

2) Γραφειοκρατία και η γενικότερη διαδικασία μέσω του Υπουργείου τα τελευταία χρόνια πολλές φορές είτε καθυστερεί την έναρξη των ψεκασμών, είτε δεν προμηθεύει εγκαίρως  με τα κατάλληλα φάρμακα τις τοπικές Δ.Α.Ο.Κ. με αποτέλεσμα να μην είναι δυνατόν οι αρχές (Υπουργείο-Δ.Α.Ο.Κ.) να επεμβαίνουν άμεσα  όταν εντοπίζονται εστίες δάκου  και το έντομο να δρα ανεξέλεγκτα με συνέπεια όταν θα είναι έτοιμες οι υπηρεσίες  να το αντιμετωπίσουν να είναι πλέον πολύ αργά. Επίσης οι υπηρεσίες επειδή γνωρίζουν εκ των προτέρων ότι οι ψεκασμοί για μια χρονιά οι εγκεκριμένοι και χρηματοδοτούμενοι  είναι 4 συνήθως κάνουν « κράτει » για να φτάσουν τα φάρμακα έως το τέλος της σεζόν αν και οι ίδιοι γνωρίζουν ότι θα γινόταν πιο αποτελεσματική αντιμετώπιση αν ήταν περισσότεροι. Η ανάθεση κεντρικά από το Υπουργείο είναι ένα μεγάλο λάθος  γιατί οι πληθυσμοί και η αντιμετώπιση του δάκου διαφέρει ριζικά από περιοχή σε περιοχή, π.χ. όλοι οι εμπλεκόμενοι γνωρίζουν ότι η αντιμετώπιση του δάκου στη Στερεά Ελλάδα σε σχέση με την Κρήτη δεν έχει καμία ομοιότητα και είναι εντελώς διαφορετικές οι απαιτήσεις. Αλλά ακόμα και εντός Κρήτης από περιοχή σε περιοχή οι απαιτήσεις διαφέρουν κατά πολύ. Επομένως η κεντρική διαχείριση από το Υπουργείο  δεν είναι δυνατόν να αντιμετωπίσει σωστά το πρόβλημα.

3) Ένα άλλο πρόβλημα το οποίο είναι δύσκολο στην λύση του είναι η εγκατάλειψη  από πολλούς της ελαιοκαλλιέργειας κυρίως λόγω της απαξίωσης της τιμής του λαδιού με αποτέλεσμα πολλοί ελαιώνες κατά την περίοδο των ψεκασμών να έχουν μεγάλο ύψος από ξερά χόρτα και τα τρακτέρ να μην μπορούν να μπουν λόγω του ότι τα χόρτα κρύβουν τους βράχους, σε συνδυασμό με άλλες καλλιέργειες οι οποίες είναι κλειδωμένες με λουκέτα, στη διαδικασία των διαβροχών πολλοί αγροί να μένουν αψέκαστοι με αποτέλεσμα να χάνεται η έννοια της συλλογικότητας λόγω του ότι κάποιες εστίες δάκου να μην καταπολεμούνται, και έτσι το πρόγραμμα να αποτυγχάνει τουλάχιστον μερικώς.


ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΕΣ ΛΥΣΕΙΣ ΣΤΑ ΣΟΒΑΡΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ

1)Αύξηση κατά τουλάχιστον 40% στα ήδη καταβαλλόμενα ποσά τα οποία  θα πρέπει να κατανεμηθούν  κατά 20% στην αύξηση του αριθμού των εργαζομένων και το υπόλοιπο 20% στην αύξηση των αποδοχών των εργαζομένων με στόχο να βελτιωθεί αισθητά η  παροχή υπηρεσίας.
Νομοθετική ρύθμιση: να εξαιρούνται οι αποδοχές  δακοκτονίας και να λογίζονται ως ένα αυτοτελές εισόδημα και να μην συνδέονται με τις αγροτικές αποζημιώσεις – επιδοτήσεις λόγω του ότι το συγκεκριμένο έργο είναι έργο εθνικής σημασίας και εθνικού συμφέροντος  και το αποτέλεσμα αυτού δεν είναι μόνο η αύξηση του εισοδήματος των εργαζομένων, αλλά κυρίως η προστασία του εθνικού συμφέροντος. Προτείνεται η απαλλαγή να ισχύει για εισόδημα έως των 3.000,00 ευρώ ετησίως. Η ασφάλιση με εργόσημο ύψους 10% επί των αποδοχών πρέπει να παραμείνει γιατί όλοι οι εργαζόμενοι οφείλεται  να είναι ασφαλισμένοι.

2)Έγκαιρη διενέργεια του διαγωνισμού από το αρμόδιο υπουργείο για την προμήθεια των φαρμάκων πανελλαδικά ώστε να διατίθενται και σε επάρκεια στις αντιπεριφέρειες που θα έχουν την διαχείριση του έργου με στόχο την ευελιξία και τους ψεκασμούς στην ώρα τους. Ενίσχυση με επιπλέον επιστημονικό προσωπικό, καθώς και να μελετηθούν και να αντιμετωπιστούν και οι άλλες ασθένειες που προσβάλουν την ελαιοπαραγωγή.  
 
3)Το πρόβλημα των εγκαταλελειμμένων και κλειδωμένων αγρών μπορεί να αντιμετωπιστεί με την ενίσχυση των ψεκαστήρων πλάτης υπό την προϋπόθεση της αύξησης των κονδυλίων των εργολαβιών, ενώ παράλληλα θα πρέπει να γίνει κατανοητό στους ελαιοπαραγωγούς ότι έχουν την υποχρέωση να διευκολύνουν την προσβασιμότητα στους αγρούς τους γιατί η τυχόν παρεμπόδιση επηρεάζει αρνητικά όχι μόνο τους ίδιους αλλά και την ευρύτερη περιοχή.

4) Την άμεση λήψη μέτρων αποζημίωσης των ελαιοπαραγωγών για την τεράστια ζημιά την οποία έχουν υποστεί και για την οποία οι ίδιοι δεν έχουν ευθύνη. Στην περίπτωση που δεν αποζημιωθούν οι παραγωγοί υπάρχει σοβαρότατος κίνδυνος εγκατάλειψης της ελαιοκαλλιέργειας όπου συνδυαστικά η απαξίωση της τιμής  του λαδιού τα τελευταία χρόνια  με την αύξηση των ζημιών συνέπεια του ελλιπούς κρατικού προγράμματος δακοκτονίας  έχει καταστεί πλέον αποτρεπτικό για κάποιους παραγωγούς να ασχολούνται με την ελαιοκαλλιέργεια.


Ζητάμε την άμεση αποζημίωση των πληγέντων και ριζική αλλαγή στο κρατικό πρόγραμμα δακοκτονίας με στόχο στο μέλλον να ελαχιστοποιηθεί ή και να εξαλειφθεί η ζημιά η οποία προκαλείται από το δάκο.